Zrozumieć Parkinsona

 W świecie zdrowego odżywiania coraz częściej pojawiają się dwa pojęcia: kiełki i microgreens (mikroliście). Choć oba produkty to młode formy roślin, różnią się nie tylko wyglądem czy smakiem, ale także wartością odżywczą. Sprawdź, czym różnią się pod tym względem i który z nich warto włączyć do swojej diety! Czym są kiełki, a czym microgreens? Kiełki to młode rośliny zbierane w bardzo wczesnej fazie wzrostu, zazwyczaj po 3–8 dniach od rozpoczęcia kiełkowania, zanim pojawią się pierwsze liścienie. Spożywa się je w całości – z korzeniem i nasionem. Microgreens (mikroliście) to rośliny zbierane nieco później, najczęściej po 8–20 dniach, gdy wykształcą już pierwsze liścienie i zaczynają pojawiać się pierwsze liście właściwe. Zjada się tylko nadziemną część rośliny. Różnice w składzie odżywczym Microgreens – więcej witamin i minerałów  Microgreens są bogatsze w witaminy (szczególnie C, K, A) oraz minerały takie jak żelazo, wapń i magnez. Zawierają także więcej antyoksydantów, w t...

W ostatnich latach microgreens, czyli mikrolistki, zyskały ogromną popularność wśród miłośników zdrowego stylu życia, ogrodnictwa miejskiego i kulinarnych trendsetterów. Te niepozorne rośliny kryją w sobie prawdziwą bombę witaminową, a ich uprawa jest łatwa i dostępna praktycznie dla każdego – nawet w mieszkaniu w centrum miasta. Dlaczego warto wprowadzić microgreens do swojej diety i jak zacząć ich uprawę? O tym przeczytasz poniżej! Czym są microgreens? Microgreens to młode siewki warzyw i ziół, zbierane w fazie pierwszych liści (liścieni) lub tuż po pojawieniu się pierwszych liści właściwych. Najczęściej uprawia się je z nasion rzodkiewki, brokułów, słonecznika, groszku, buraka, rukoli czy bazylii. Są nie tylko dekoracyjne, ale przede wszystkim wyjątkowo odżywcze. Zdrowotne zalety microgreens 1. Skondensowane wartości odżywcze Badania wykazały, że microgreens zawierają nawet kilkukrotnie więcej witamin, minerałów i antyoksydantów niż ich dorosłe odpowiedniki. Przykładowo, mikrolistki...

Dzisiaj proponuję cukinię w roli głównej i ponownie świetny dodatek do posiłków, ułatwiający przełykanie. Nie bardzo wiedziałam jak to określić, pasta, sos? W końcu, po długim namyśle, do notatek trafiły dwie nazwy: "Super-ślizgacz dla super-bohaterów" "Cukiniowy ślizgacz dla smakoszy" Cukiniowy ślizgacz, przypominający konfiturę, jest nie tylko smacznym dodatkiem do potraw, nadającym im poślizgu, jest też niskobiałkowy, a obie te zalety są doceniane przez osoby z chorobą Parkinsona. Nawet zwykła kanapka pokryta "ślizgaczem" o wiele łatwiej zjeżdża do żołądka, bez zatrzymywania się na półpiętrach. Przepis na cukiniowy ślizgacz dla smakoszy Składniki: 1 średnia cukinia 1 cebula oliwa z oliwek świeży koperek (opcjonalnie) sól, dowolne przyprawy tarty parmezan (opcjonalnie, jeśli nie ograniczamy białka) 1/3 łyżeczki mieszanki: guma guar, guma ksantanowa  Cebulę obrać, pokroić i zeszklić na oliwie. Ja robię to w garnku z grubszym dnem, bo po co brudzić jeszcze...

Zastanawiałam się czy wprowadzać na blogu wątek dietetyczny, ale skoro piszę o wszystkim, co ma związek z chorobą (poza kwestiami czysto medycznymi), to tym bardziej warto zwrócić uwagę na dietę. Porad dietetycznych nie będzie, bo od tego są dietetycy. Mogą jednak pojawiać się przepisy kulinarne, ze szczególnym uwzględnieniem choroby Parkinsona. Dieta w chorobie Parkinsona Choroba Parkinsona to schorzenie, które wywiera znaczący wpływ na nasze codzienne życie, w tym na sposób odżywiania. Dieta odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu objawami i wspomaganiu leczenia farmakologicznego, dlatego ważne jest, aby była ona dobrze zbilansowana i dostosowana do indywidualnych potrzeb. Aby to osiągnąć, najlepiej skorzystać z porady dietetyka. Ogólnie zaleca się, aby osoby cierpiące na chorobę Parkinsona spożywały posiłki bogate w różnorodne składniki odżywcze, które wspierają ogólny stan zdrowia i pomagają w walce z objawami choroby. Warto zwrócić szczególną uwagę na białko, które może wpływać na sk...